Tytuł oryginalny: Mighty Ones, Look Upon Your Works and Despair — Bishop Barron’s Sunday Sermon
Data publikacji wideo: 2020-08-23
Wideo
Transkrypt po polsku
Pokój z Wami. Przyjaciele, w dwudziestym drugim rozdziale księgi proroka Izajasza znajdujemy jedyną krytykę proroka dotyczącą jednostki. Izajasz często krytykuje narody i ludy, a nawet swój własny naród, ale jedyny raz, kiedy wymienia osobę do krytyki, jest w rozdziale 22. A osobą na celowniku proroka jest pewna Szebna. Szebna. Jest opisywany jako pan pałacu. Teraz prawdopodobnie oznaczało to coś w rodzaju premiera. Tak więc pałac, o którym mowa, jest pałacem króla, a Shebna jest bardzo wysokim urzędnikiem, powiedzmy, w rządzie. Co zatem wzbudza gniew proroka Izajasza na Szebnę? Więc mówi, posłuchaj tego: „Wyrzucę cię z twojego biura i ściągnę cię z twojego stanowiska”. Wow. Co ten facet zrobił źle? Cóż, musimy zajrzeć nieco wcześniej w księdze proroka Izajasza. I znajdujemy to:
„Tak mówi Pan Bóg Zastępów: Chodź, idź do tego zarządcy, do [tego] Szebny, który jest panem domu, i powiedz mu: Jakie masz tu prawo ? krewni tutaj, że wykułeś tu sobie grób, wykułeś grób na wzniesieniu i wykułeś sobie mieszkanie w skale? Na co więc narzeka Izajasz? Fakt, że Szebna najwyraźniej zdołał zbudować sobie na wzniesieniu misterny grobowiec. Teraz prawdopodobnie mówi o Górze Oliwnej. Więc jest w Jerozolimie, w Mieście Dawida. Jeśli byłeś tam, wiesz, że na wschodzie znajduje się Góra Oliwna – postacie ważne w całej Biblii. To byłyby wyżyny, na których budował ten grób – oczywiście nie tylko miejsce spoczynku jego ciała, ale rodzaj pomnika samego siebie. I na wysokościach, żeby wszyscy to zobaczyli. Najwyraźniej zadał sobie ogromne trudy, ogromny koszt, aby zbudować ten niezwykły pomnik.
Pomyśl, jak musiał się tym rozkoszować, kiedy żył. Shebna musiała pomyśleć: „Jestem teraz dużą i ważną osobą, ale ludzie na zawsze zapamiętają moje imię. Zobaczą mój pomnik”. Wiesz, co przychodzi mi na myśl to papież Juliusz II. Nie chcę go całkowicie oczerniać; pod pewnymi względami był świetną postacią. Bez Juliusza II nie mielibyśmy sufitu Kaplicy Sykstyńskiej i nie mielibyśmy niektórych rzeźb, które Michał Anioł wykonał dla tego wyszukanego grobowca, który papież Juliusz zaprojektował dla siebie lub wymyślił dla siebie. I chciał umieścić go wewnątrz nowego Świętego Piotra. Nawiasem mówiąc, on też jest za to odpowiedzialny. Zburzył starego Świętego Piotra, aby zbudować ten, który znamy. Ale w samym jej sercu chciał umieścić ten monumentalny grobowiec wypełniony rzeźbami Michała Anioła jako stały pomnik jego samego.
Oto pytanie, wszyscy:
Jak wykorzystujemy władzę i autorytet, które posiadamy?
Shebna wykorzystał ogromne rezerwy pieniędzy, energii, czasu, personelu w projekcie, którego celem było niemal wyłącznie wyolbrzymianie jego ego.
Jedna z największych ironii – uwielbiam to w tej historii – czy Shebna chce być zapamiętana na zawsze, prawda? Dlatego chciał zbudować ten grobowiec, którego dawno już nie ma.
Jeśli zostanie zapamiętany — nie dlatego, że jest powszechnie znane — ale jeśli zostanie zapamiętany przez kogoś, zostanie zapamiętany z powodu tej krytyki w księdze proroka Izajasza. Porozmawiaj o odrzuceniu projektu. I nie mogłem się powstrzymać od myślenia – większość z was może pamięta to z lekcji angielskiego w liceum – wszyscy czytamy ten wspaniały wierszyk „Ozymandias” Shelley. Pamiętaj, trochę ci to przeczytam. „Spotkałem podróżnika ze starożytnej krainy / Który powiedział: ‘Dwie ogromne i pozbawione tułowia nogi z kamienia / Stań na pustyni… W pobliżu nich, na piasku, / W połowie zatopiony leży strzaskany wizerunek”. są kruszące się pozostałości tego wielkiego pomnika. A potem mówi dalej: „Na cokole widnieją te słowa: / Nazywam się Ozymandias, Król Królów; / Patrzcie na moje Dzieła, Potężni i rozpacz! / Nic prócz nie pozostaje. Wrak, bezkresny i nagi / Samotne i równe piaski rozciągają się daleko.”
Spójrz na mnie, Ozymandias, Królu Królów. Oto pomnik, który przetrwa wiecznie! To tylko wrak w piasku. Jeśli ktoś pamięta imię, to z powodu tego wiersza, który z niego drwi. To bardzo Shebna. To wersja Izajasza „Ozymandias”. Tak więc, z powodu jego wielkich wad , Pan usuwa Szebnę ze swojej pozycji i umieszcza na jego miejscu Chilkiasza. I pięknie to mówi , kładzie go jak „kołek w twardym miejscu”. A potem wkłada mu na ramię, jak słyszymy, „klucz do domu Dawida”. I myślą, że to dosłownie było to wielkie urządzenie, którego użyli do otwarcia drzwi w pałacu. Więc było to coś, czego nie nosiło się w kieszeni; naprawdę nosiłeś go na ramieniu.
Shebny nie ma. Czemu? Ponieważ poświęcił swój czas, pieniądze i energię i sprowadził personel, aby zbudować sobie pomnik!
Oto pytanie: Jak wykorzystujesz władzę i autorytet, które posiadasz? Teraz są ludzie wyraźnie na stanowiskach oficjalnej władzy. Ale każdy ma jakąś moc. Masz władzę we własnej rodzinie. Masz władzę w swojej społeczności. Masz moc w swoim miejscu pracy. Może masz jakiś bardzo wysoki urząd.
Wielkie duchowe pytanie brzmi: Co z tym zrobisz? Nieustanną pokusą jest wykorzystanie tej mocy do budowania własnych pomników i zaangażowania w ten projekt wielu ludzi.
Chodzi o to, abyśmy używali naszej mocy właśnie dla dobra tych, którym służymy. Wiem, że to może brzmieć trochę jak skaut, ale to jest cały sens posiadania władzy. Dlatego Bóg dał ci moc, którą masz, jeśli ją masz. To dla dobra tych, nad którymi masz władzę. Więc zadaj sobie to pytanie wszystkim. Działasz jak Shebna? Działasz jak Ozymandias? Poświęcasz dużo czasu i energii na budowanie pomnika dla siebie?
Albo tchnąć życie w innych? To trochę banalne, ale masz dwa typy ludzi: jedni, którzy tchną życie w pokój, inni, którzy wysysają powietrze z pokoju. Wiesz co mam na myśli. Jakbyś wciągał wszystko do czegoś w rodzaju czarnej dziury własnego ego. Zabierasz życie ludziom. Ale najlepsi ludzie — i ci u władzy, najlepsi z tych u władzy — tchną w ludzi życie.
To nasze świetne pytanie. Cóż, myślę, że to cudowne, że Kościół łączy historię Szebny z tą cudowną i znajomą historią z szesnastego rozdziału Ewangelii Mateusza.
Jezus, dając klucze królestwa Szymonowi Piotrowi. Otóż, głosiłem na ten temat wiele razy wcześniej , jest tak wiele tematów, które moglibyśmy z tego wyciągnąć. Ale to, co kocham, to: tak jak Bóg daje Chilkiaszowi klucz Dawida, umieściwszy go na twardym miejscu jak kołek, tak teraz Jezus mówi do Szymona: „Jesteś teraz Skalistym”. „Petros” po grecku, „Piotr” po angielsku. „Ty jesteś Rock. Umieszczam cię w stabilnym miejscu. I daję ci moją własną wersję kluczy Domu Dawida. Daję ci klucze do królestwa niebieskiego”.
Istnieje autorytet nadany przez Chrystusa swojemu Kościołowi. Wiesz, to cudowne i oczywiście nie mogę się powstrzymać od myślenia o tym jako biskup Kościoła: każda władza, którą mam jako biskup, pochodzi od następcy Piotra. To Franciszek, następca Piotra , mianował mnie biskupem.
Wszelkie upoważnienie, jakie posiada kapłan lub diakon, pochodzi od biskupa, który go wyświęcił.
Chodzi o to, że wszystkie te stanowiska
autorytetu – od papieża, przez biskupów, księży, diakonów – pochodzą w końcu od tego momentu, kiedy Jezus powiedział do Piotra: „Postawię cię jak kołek w pewnym miejscu. Zrobię ci kamień i dam ci klucze.
Czy ta moc została nadużyta? Tak, niestety. Przeglądaj historię Kościoła w górę iw dół. Mieć nawet papieży, biskupów, księży itd. – tak, czasami nadużywali tego. Zachowując się bardziej jak Shebna niż jak Hilkiah.
Budować sobie pomniki, zamiast tchnąć życie w naszych ludzi.
Więc spędźcie trochę czasu w tym tygodniu, wszyscy.
Pomyśl o tym, jaką masz moc.
I najpierw przyznaj, że jakakolwiek uprawniona władza, jaką posiadasz, od rodziny do najwyższego urzędu, pochodzi ostatecznie z pozwolenia Boga. To Bóg ci to dał; Bóg pozwolił ci to mieć.
Ale teraz, jak współpracujesz z tą łaską? Bądź teraz szczery, a dla mnie też jest to punkt duchowej medytacji. Jak korzystam z posiadanej mocy?
Budowanie dla siebie grobowca na wyżynach?
To, co zaowocuje, zaufaj mi, kiedy ci to powiem, to szyderstwo z Izajasza. To spowoduje kpiny. To spowoduje Ozymandias.
Nie marnuj własnej cennej energii duchowej i nie marnuj energii duchowej osób wokół ciebie, budując te pomniki.
Raczej, jakąkolwiek masz moc, jakiekolwiek klucze, które otrzymałeś, używaj ich wszystkich, aby otworzyć drzwi , które doprowadzą do głębszego życia. Użyj tej mocy, aby nie wyciągać powietrza z pomieszczenia, ale tchnąć w nie życie.
Poświęć trochę czasu w tym tygodniu na rozmyślanie o Shebnie – o tym, jak go zapamiętał.
A potem pomyśl o tym, jak używasz mocy , którą dał ci Bóg. Niech cię Bóg błogosławi.
Transkrypt po angielsku
Peace be with you. Friends, in the twenty-second chapter of the book of the prophet Isaiah, we find the prophet’s only criticism of an individual. Isaiah often criticizes nations and peoples and indeed his own people, but the only time he singles out an individual for criticism is in chapter 22. And the person in the prophet’s crosshairs is a certain Shebna. Shebna. He’s described as master of the palace. Now, it probably meant something like prime minister. So, the palace in question is the king’s palace, and Shebna is a very high official, let’s say, in the government. So, what is it that rouses the ire of the prophet Isaiah against Shebna? So he says, listen to this, “I will thrust you from your office and pull you down from your station.” Wow. What did this guy do wrong? Well, we have to look a little bit earlier in the book of the prophet Isaiah. And we find this:
‘“Thus says the Lord God of hosts: Come, go to this steward, to [this] Shebna, who is master of the household, and say to him: What right do you have here? Who are your relatives here, that you have cut out a tomb here for yourself, cutting a tomb on the height, and carving a habitation for yourself in the rock?” So, what is Isaiah complaining about? The fact that Shebna has evidently contrived to build an elaborate tomb for himself on the height. Now, he’s probably talking about the Mount of Olives. So, he’s in Jerusalem, in David’s City. If you’ve been there you know that to the east is the Mount of Olives —figures prominently throughout the Bible. Those would be the heights on which he was building this tomb —clearly, not just a resting place for his body, but a kind of monument to himself. And on the heights, so that everybody will see it. He’s evidently gone to enormous trouble, enormous expense, to build this extraordinary monument.
Think how he must have reveled in this when he was alive. Shebna must have thought, ‘“I’m a big and important person now, but forever people will remember my name. They’ll see my monument.” You know what comes to mind here for me is Pope Julius II. I don’t want to totally badmouth him; he was a great figure in some ways. Without Julius II we wouldn’t have the Sistine Chapel ceiling, and we wouldn’t have some of the sculptures that Michelangelo did for this elaborate tomb that Pope Julius had designed for himself, or had contrived for himself. And he wanted to place it inside of the new Saint Peters. He’s also responsible for that, by the way. He tore down the old Saint Peters to build the one that we know. But in the very heart of it, he wanted to place this monumental tomb filled with Michelangelo’s sculptures as a permanent monument to himself.
Here’s the question, everybody:
How are we using the power and authority that we have?
Shebna has used enormous reserves of money, energy, time, personnel, in a project meant almost exclusively to aggrandize his ego.
Now, one of the supreme ironies —I love this in this story— is Shebna wanted to be remembered forever, right? Hence he wanted to build this tomb, which is long gone.
If he is remembered —not that he’s a household name— but if he is remembered by anybody, he’s remembered because of this criticism in the book of the prophet Isaiah. Talk about a project backfiring. And I couldn’t also help but think —most of you maybe remember this from high school English class— we all read that wonderful little poem ‘“Ozymandias” by Shelley. Remember, I’ll read a little bit of it to you. ‘“I met a traveller from an antique land / Who said—‘Two vast and trunkless legs of stone / Stand in the desert. . . . Near them, on the sand, / Half sunk a shattered visage lies.’” So here are the crumbling remains of this great monument. And then he goes on: ‘“On the pedestal, these words appear: / My name is Ozymandias, King of Kings; / Look on my Works, ye Mighty, and despair! / Nothing beside remains. Round the decay / Of that colossal Wreck, boundless and bare / The lone and level sands stretch far away.”
Look at me, Ozymandias, King of Kings. Here’s a monument that’ll last forever! It’s just a wreck in the sand. If anyone remembers the name, it’s because of this poem that mocks him. That’s very much Shebna. It’s Isaiah’s version of “Ozymandias.” So, because of his great flaws, the Lord removes Shebna from his position and puts in his place Hilkiah. And it says beautifully, he sets him like “a peg in a firm place.” And then puts on his shoulder, we hear, ‘“the key of the House of David.” And they think this literally was this big device they used to open a door in the palace. So, it was something you didn’t carry in a pocket; you carried it really on your shoulder.
Shebna’s out. Why? Because he spent his time and money and energy and brought personnel to build a monument to himself!
Here’s the question: How do you use the power and authority that you have? Now, there are people explicitly in positions of official power. But everybody has got some kind of power. You have power in your own family. You’ve got power in your community. You’ve got power in your place of work. Maybe you do have some kind of very high office.
The great spiritual question is: What do you do with it? It is permanently a temptation to use that power to build monuments to ourselves, and to involve lots of people in that project.
The point is, to use our power precisely for the benefit of those whom we serve. I know that can sound a bit like a Boy Scout, but that’s the whole point of having power. That’s why God gave you the power you have if you have it. It’s for the sake of those that you have authority over. So, ask yourself that question everybody. Are you operating like Shebna? Are you operating like Ozymandias? Are you spending a lot of your time and energy building a monument to yourself?
Or breathing life into others? It’s a bit of a cliché now, but you have two types of people: some that breathe life into a room, others that suck the air out of a room. You know what I mean. As if you’re drawing everything into the sort of black hole of your own ego. You take life out of people. But the best people —and those in authority, the best of those in authority— breathe life into people.
That’s our great question. Well, I think it’s wonderful that the Church couples the story of Shebna with this marvelous and familiar story from the sixteenth chapter of Matthew.
Jesus, giving the keys of the kingdom to Simon Peter. Now, I’ve preached on it many times before, there are so many themes we could draw out from this. But what I love is this: just as God gives the key of David to Hilkiah, having set him in a firm place like a peg, now Jesus says to Simon, “You are now ‘Rocky.’ ‘” “Petros” in the Greek, “Peter” in English. “You’re Rock. I’m setting you in a firm place. And I’m giving you my own version of the keys of the House of David. I’m giving you the keys to the kingdom of heaven.”
There’s the authority given by Christ to his Church. You know, it’s wonderful, and of course I can’t help but think this as a bishop of the Church: any authority I have as a bishop is derived from the successor of Peter. It’s Francis, the successor of Peter, who appointed me a bishop.
Any authority a priest or deacon has comes from a bishop, who ordained him.
The point is, all of these positions of authority
—from the pope, through bishops, priests, deacons—come finally from this moment, when Jesus said to Peter, “I’m going to set you like a peg in a firm place. I’m going to make you a rock, and I’m going to give you the keys.”
Has this power been abused? Yeah, sadly. Look up and down Church history. Have even popes, bishops, priests, etcetera —yeah, sometimes abused it. Acting more like Shebna than like Hilkiah.
Building monuments to ourselves, rather than breathing life into our people.
So, spend some time this week, everybody.
Think about the kind of power you have.
And first acknowledge that whatever legitimate power you have, from your family to the highest office, comes ultimately from the permission of God. It’s God who has given it to you; God’s allowed you to have it.
But now, how do you cooperate with that grace? Be honest now, and it’s a point of spiritual meditation for myself as well. How am I using the power I have?
Building a tomb for myself up on the heights?
What that will result in, trust me when I tell you this, is the mockery of Isaiah. That will result in mockery. That will result in Ozymandias.
Don’t waste your own precious spiritual energy, and don’t waste the spiritual energies of those around you, building those monuments.
Rather, whatever power you have, whatever keys you’ve been given, use them everybody to unlock the doors that will lead to deeper life. Use that power not to draw air out of the room but to breathe life into it.
Spend a little bit of time this week thinking about Shebna—how he’s remembered.
And then think about how you’re using the power that God has given you. And God bless you.