Tytuł oryginalny: How to Get to Heaven — Bishop Barron’s Sunday Sermon
Data publikacji wideo: 2021-04-25
Wideo
Transkrypt po polsku
Pokój z Wami. Przyjaciele, w tę czwartą niedzielę Wielkanocy nasze pierwsze czytanie pochodzi z jednego ze wspaniałych wczesnych kazań kerygmatycznych św. Piotra. „Kerygma” oznacza podstawową proklamację. Więc tutaj Piotr, we wczesnych dniach, mówi o znaczeniu chrześcijaństwa. A oto kilka linijek, które, jak się wam przedstawiam, są dziś niepokojące dla wielu ludzi. Posłuchaj: „On [Chrystus] jest kamieniem odrzuconym przez was budujących, który stał się kamieniem węgielnym”. Nie ma zbawienia przez nikogo innego, ani nie ma pod niebem żadnego innego imienia danego rodzaju ludzkiego, przez które mamy być zbawieni.”
Całkiem tępe rzeczy, co? Dość ekskluzywne brzmienie. Przywiązujemy dużą wagę do nieoceniania i inkluzywności oraz „wszyscy wchodzą do stołu”. Cóż, oto kilka dość bezkompromisowych słów. Nie ma zbawienia poza tym imieniem. Wygląda na to, że żaden Żyd, żaden hindus, żaden buddysta, żaden muzułmanin, żaden agnostyk, żaden ateista nie może być ocalony. Że nikt nie dostaje się do nieba poza jawnymi chrześcijanami. Jak mówię, jest to sprzeczne z tak wieloma dzisiejszymi instynktami kulturowymi. Co więcej, wydaje się, że wpływa to na wiele naszych najgorszych instynktów religijnych – a mianowicie nas przeciwko nim. Czy nie spowodowałoby to , można by powiedzieć , pewnego rodzaju przemocy religijnej? „Jesteśmy grupą wewnętrzną, wszyscy inni są na zewnątrz. Jeśli musimy użyć przemocy, aby ich wprowadzić, dlaczego nie?” Czy tego rodzaju rzeczy nie były używane przez wieki do usprawiedliwiania lub sankcjonowania przemocy?
Dobra. Jak mówię, dla wielu ludzi jest to dziś problematyczny tekst. Oto pierwszy krok, który chcę zrobić, aby pomóc nam to zrozumieć,
to nie robić żadnego ruchu. Chodzi mi o to, że myślę, że jest dla nas ważne, abyśmy pozwolili, aby trudność tego tekstu dotarła do nas. Nie powinniśmy od razu zwracać się do wyjaśnienia, które to wyjaśnia. Nie? Nie; pozostańmy przy trudnościach tego żądania św. Piotra. Jak to się stało? Cóż, jak mówiłem wiele, wiele razy, Jezus jest inny. Jezus różni się od wszystkich innych założycieli religijnych, wszystkich innych filozofów religijnych. Jezus przemawiał i działał w samej osobie Boga. Dlatego Jezus zażądał wyboru i decyzji , jakich nigdy nie podjął żaden inny założyciel religijny ani filozof religijny;
a mianowicie: „Jesteś ze mną lub przeciwko mnie”. Jeśli Jezus jest tym, za kogo się podaje, to cóż, powinnam mu oddać całe swoje życie. Jeśli nie jest tym, za kogo się podaje, cóż , jest raczej złudnym człowiekiem.
Nie ma innego założyciela ani filozofa, który stawiałby takie wyzwanie.
I tak Jezus jest wyjątkowy. Czy to czyni chrześcijaństwo lepszym od innych religii? No dobrze. Niech tak będzie, jeśli przez to rozumiesz, tak, o Jezusie mówi się twierdzenie, które nie dotyczy nikogo innego. W porządku. Niech tak będzie. A zatem to, co mówi Piotr, jest po prostu prawdą. Nie ma innego imienia, pod którym jesteśmy zbawieni — jeśli mamy na myśli, że pełnia zbawienia, którą Bóg zamierza dla swojego ludu, jest ofiarowana tylko w Jezusie. Prawdziwe. Prawdziwe. Jaka jest pełnia zbawienia? Że stajemy się w Chrystusie i przez Chrystusa uczestnikami życia samego Boga.
Ojciec posłał Syna aż do granic boskiego zapomnienia , abyśmy mogli być zgromadzeni w boskim życiu przez Ducha Świętego. Nie ma innej religii, nie ma innej filozofii religijnej, która daje taką perspektywę.
Więc to prawda. Nie ma innego imienia, pod którym otrzymujemy pełnię zbawienia niż imię Jezus. Wiem. Każdy dzisiaj powie coś w stylu: „Nie. Ty podążasz za Chrystusem. Ja podążam za Buddą. Oni podążają za mistykami sufickimi. Podążają za żydowskimi rabinami. Cóż, to nie jest religia biblijna, wszyscy. To po prostu nie jest twierdzenie chrześcijaństwa. Stawką
jest coś absolutnie decydującego, kiedy mówimy o Jezusie. W zeszłym tygodniu mówiłem o rzeczywistości Zmartwychwstania.
Jedną z rzeczy, które to uczyniło, było potwierdzenie w najbardziej żywy sposób prawdziwości twierdzeń Jezusa o sobie. Mogłabym powiedzieć, że był tylko zwiedzionym szaleńcem, gdyby umarł i pozostał w grobie. Ale kiedy Jezus powrócił w mocy Ducha Świętego z martwych , potwierdziło im to, że to, co mówił o sobie, było w rzeczywistości prawdą. I dlatego ta wielka decyzja — jesteś z nim czy przeciwko niemu? — pozostaje.
Tak, zbawienie, jakie Bóg w pełni zamierzył , jest oferowane w Jezusie, a nie w nikim innym.
Dobra. Nadal ze mną? Wiem. Wiem. W naszej dzisiejszej kulturze jest to bardzo trudne zadanie .
Więc jeśli nadal jesteś ze mną, czy to oznacza, że coś takiego jak chrześcijański imperializm jest uzasadnione? Czy to oznacza, że mogę angażować się nawet w przemoc wobec tych, którzy nie wierzą w Chrystusa? Czy to w rzeczywistości oznacza, że z konieczności nikt inny, z wyjątkiem wyraźnie wierzących chrześcijan, nie dostaje się do nieba? A odpowiedź na te pytania brzmi: nie.
Jak mamy to rozumieć? Cóż, czy mogę to teraz zasugerować, w świetle nauczania Vaticanum II. Jeśli chcecie zobaczyć tekst , na którym się opieram, to jest on w dokumencie Vaticanum II zatytułowanym „Lumen Gentium”, światło narodów. To dokument o Kościele. Znajduje się w sekcji 16 „Lumen Gentium”. I tam ojcowie soborowi zachęcają nas, abyśmy myśleli o tym pytaniu nie tyle w kategoriach surowego albo/albo, ile raczej w kategoriach pełni i uczestnictwa.
Pełnia i uczestnictwo. Czy pełnia zbawienia jest oferowana tylko w Jezusie? TAk. Św. Piotr ma oczywiście rację. Nie ma zbawienia oferowanego pod żadnym innym imieniem. To właśnie zamierza Bóg.
Ale czy są udziały w tej pełni oferowanej przez inne religie i inne filozofie religijne? I tam odpowiedź brzmi tak, zgodnie z Vaticanum II.
Więc ojcowie rady mówią o promieniach światła. To urocze małe wyrażenie. Kiedy patrzysz na buddyzm , hinduizm , islam, judaizm i inne filozofie religijne, czy widzimy promienie światła? Tak. Elementy prawdy, dobra i piękna w nich.
Jak powinniśmy je czytać? Jako udział w pełni światła odnalezionego w Jezusie Chrystusie. Tak, to Chrystus mówi: „Jestem światłością świata”. Całkiem dobrze. Czy odbicia tego światła są dostępne w innych tradycjach religijnych i filozofiach? A odpowiedź brzmi tak. Teraz naciśnij go dalej.
Czy można znaleźć zbawienie nawet przy pomocy tych pomniejszych świateł? A odpowiedź ojców rady brzmi: tak. Teraz nie pisz do mnie listów i czytaj uważnie Vaticanum II. Nie mówię: „Och, nie martw się o to. Wszyscy będą zbawieni”. Nie? Nie; to wcale nie o to chodzi. Czy ktoś może być zbawiony dzięki łasce Chrystusa ofiarowanej w sposób współuczestniczy w tych innych tradycjach? A odpowiedź brzmi tak, to możliwe. Czy to oznacza, że przestaję głosić Chrystusa? Oczywiście nie. Oczywiście nie. Jestem wezwany do ogłoszenia pełni zbawienia. Oczywiście chcę dzielić się pełnią światła. Więc nie wpadnij w tę pułapkę – to oznacza jakiś rodzaj mdłego religijnego obojętności. Nie nie nie.
Oto jeden z najlepszych sposobów, żeby to zobaczyć, jak sądzę, z pomocą osoby, którą nazwałem najbardziej wpływową zmarłą osobą na Vaticanum II. Mam na myśli teologa, którego nie było tam osobiście, ale który wpłynął na sobór na tak wiele sposobów. Mam na myśli wielkiego św. Jana Henryka Newmana. Newman mówił o sumieniu , teraz swoim pięknym językiem, jako rdzennym wikariuszu Chrystusa w duszy. Uderzające, prawda? Sumienie — moje głębokie poczucie tego, co jest dobre, a co złe — jest rdzennym wikariuszem , przedstawicielem Chrystusa w duszy.
Więc kiedy sumienie mówi do mnie — mówi: „Zrób to; nie rób tamtego” — a ja w dobrej wierze postępuję zgodnie z sugestią sumienia, za
czym tak naprawdę podążam, nawet jeśli nie w pełni znać to? Idę właściwie za głosem Chrystusa. I tak — znowu, przeczytaj Lumen Gentium, rozdział 16 —
czy nawet niewierzący, który szczerze kieruje się własnym sumieniem, może zostać zbawiony? Sobór Watykański II mówi tak. Teraz, znowu, znowu, pamiętaj: możesz być. Więc to nie jest jakiś relatywizm namby-pamby. Bo w rzeczywistości nawet niewierzący, który szczerze podąża za swoim sumieniem, podąża za głosem Chrystusa. Ponieważ sumienie jest pierwotnym wikariuszem Chrystusa w duszy. Tak jak ktoś w innej tradycji religijnej w takim stopniu, w jakim podąża za tym, co w tej tradycji jest dobre, prawdziwe i piękne, w rzeczywistości podąża za światłem Chrystusa, chociaż może nie być tego w pełni świadomy.
W ten sposób myślę, że Vaticanum II bardzo zręcznie rozwiązuje ten problem.
Czy to kompromis w słowach św. Piotra? Mm-mm; nie? Nie. „Nie ma zbawienia przez nikogo innego, ani nie ma żadnego innego imienia pod niebem… przez które moglibyśmy być zbawieni”. To prawda.
Pełnia zbawienia, uczestnictwo w życiu Bożym, jest w pełni ofiarowana tylko w Jezusie Chrystusie. I dlatego – spójrz, poświęciłem temu swoje życie – dlatego Kościół nieustannie ewangelizuje, głosi Chrystusa w porach i poza nim, kiedy jest popularny, kiedy jest niepopularny. Głosimy Chrystusa i to ukrzyżowanego. Absolutnie.
Ale to nie znaczy, że musimy ulegać agresywnemu ekskluzywizmowi.
Poprzez uczestnictwo w pełni Chrystusa inni mogą być zbawieni i są rzeczywiście przez Niego zbawieni. Oto sztuczka — i wiem, że w naszej kulturze te dwie opcje są w szerokiej ofercie. Posłuchaj: musimy afirmować chrześcijańską odrębność i kompletność bez popadania w rodzaj imperializmu czy przemocy. I musimy afirmować prawdę w innych religiach bez popadania w relatywizm czy obojętność. Jak mówię, dwie skrajności są wyraźnie widoczne. Wejdź do Internetu o każdej porze dnia i nocy, a zobaczysz je oba. Sobór Watykański II popycha nas na tę ożywiającą drogę.
Chrystus, pełnia zbawienia, a następnie udział w tej pełni, przez którą inni mogą być zbawieni. Więc pozwólcie, że po prostu powiem , kiedy dobiegam końca, niech przemówienie św. Piotra będzie wam dzisiaj przeszkadzać.
Nie zaciemniaj tego. Nie? Nie; mówi coś o absolutnie trwałej wartości i prawdzie: że Jezus Chrystus , pełnia zbawienia, jest czymś wyróżniającym, a nie jedną spośród wielu.
Ale nigdy nie pozwalaj sobie na wykorzystanie mowy św. Piotra jako pretekstu do atakowania, wykluczania lub poniżania innych. Przyjrzyj się dobrze Lumen Gentium, rozdział 16. Myślę, że znajdziesz drogę do dobrego zrozumienia tego kazania. Niech cię Bóg błogosławi.
Transkrypt po angielsku
Peace be with you. Friends, for this fourth Sunday of Easter, our first reading is from one of the magnificent early kerygmatic sermons of St. Peter. The “kerygma” means the basic proclamation. So here’s Peter, in the earliest days, talking about the meaning of Christianity. And here are a few lines that, I submit to you, are kind of troubling for a lot of people today. Listen: “He [Christ] is the stone rejected by you, the builders, which has become the cornerstone.’ There is no salvation through anyone else, nor is there any other name under heaven given to the human race by which we are to be saved.”
Pretty blunt stuff, huh? Pretty exclusive sounding. We put such a premium on nonjudgmentalism, and inclusivity, and “everyone gets around the table.” Well, here are some pretty uncompromising words. There is no salvation apart from this name. It seems no Jew, no Hindu, no Buddhist, no Muslim, no agnostic, no atheist could possibly be saved. That no one gets into heaven except explicit Christians. As I say, it runs counter to so many of our cultural instincts today. And, furthermore, it seems to play into a lot of our worst religious instincts —namely, us against them. Wouldn’t this give rise, people might say, to a sort of religious violence? “We’re the inside group, everybody else is outside. If we have to use violence to bring them in, why not?” Hasn’t this sort of thing been used up and down the centuries to justify or sanction violence?
Okay. As I say, it’s a problematic text for a lot of people today. Here’s the first move I want to make in helping us to understand it,
is to make no move at all. What I mean here is, I think it’s important for us to let the difficulty of this text sink in. We shouldn’t turn immediately to an explanation that kind of explains it away. No, no; let’s stay with the difficulty of this claim of St. Peter. Now, how come? Well, as I’ve said many, many times, Jesus is different. Jesus is distinct vis-a-vis all the other religious founders, all the other religious philosophers. Jesus spoke and acted in the very person of God. Jesus, therefore, demanded a choice and a decision that no other religious founder or religious philosopher ever made;
namely, “You’re with me or you’re against me.” If Jesus is who he says he is, well then, I should give my whole life to him. If he’s not who he says he is, well, he’s a rather deluded bad man.
There’s no other founder or philosopher that presents that same sort of challenge.
And so, Jesus is distinctive. Does this make Christianity better than other religions? Well, okay. So be it, if by that you mean, yes, a claim is being made about Jesus that’s made about nobody else. All right. So be it. And therefore, it’s simply true what Peter says. There is no other name by which we are saved —if we mean that the fullness of salvation that God intends for his people is on offer in Jesus alone. True. True. What’s the fullness of salvation? That we become in Christ and through Christ participants in God’s own life.
The Father sent the Son all the way to the limits of godforsakenness that we might be gathered into the divine life by the Holy Spirit. There’s no other religion, there’s no other religious philosophy that holds out such a prospect.
So that’s true. There’s no other name by which we are offered the fullness of salvation than the name of Jesus. I know. Everybody today will say something like, “No. You follow Christ. I follow the Buddha. They follow Sufi mystics. They follow Jewish rabbis. And aren’t we all just climbing the same holy mountain by different routes?” Well, that’s not biblical religion, everybody. That just is not the claim of Christianity.
Something absolutely decisive is at stake when we’re talking about Jesus. Last week, I talked about the reality of the Resurrection.
One thing that that did was it confirmed in the most vivid way possible the veracity of Jesus’ claims about himself. I might’ve been able to say he was just a deluded madman if he had died and stayed in his grave. But when Jesus came back through the power of the Holy Spirit from the dead, it confirmed for them that what he was saying about himself was in fact true. And therefore, this great decision —are you with him or against him?— remains.
Yes, salvation as God fully intends it is on offer in Jesus and in no one else.
Okay. You still with me? I know. I know. This is deeply challenging business in our culture today.
So, if you’re still with me, does this mean that something like Christian imperialism is warranted? Does this mean that I can engage even in violence against those who don’t hold faith in Christ? Does this mean in fact, that necessarily nobody else except explicitly Christian believers make it to heaven? And the answer to those questions is no.
Now, how do we make sense of this? Well, can I suggest this now, in light of the teaching of Vatican II. If you want to see the text I’m relying on, it’s in the Vatican II document called “Lumen Gentium,” the light of the nations. It’s a document about the Church. It’s in section 16 of “Lumen Gentium.” And there, the council fathers urge us to think about this question not so much in terms of a stark either/or, but rather in terms of fullness and participation.
Fullness and participation. Is the fullness of salvation on offer only in Jesus? Yes. St. Peter, of course, is right. There’s no salvation offered in any other name. That’s what God intends.
But are there participations in that fullness on offer in other religions and other religious philosophies? And there, the answer is yes, according to Vatican II.
So the council fathers talk about rays of light. It’s a lovely little expression. As you look at Buddhism, or Hinduism, or you look at Islam, or Judaism, and other religious philosophies, can we see rays of light? Yeah. Elements of truth, and goodness, and beauty in them.
How should we read those? As participations in the fullness of light found in Jesus Christ. Yes, it’s Christ who says, “I am the light of the world.” Quite right. Are there reflections of that light on available in other religious traditions and philosophies? And the answer is yes. Now, press it further.
Can one find salvation even by means of these lesser lights? And the answer of the council fathers is yes. Now, don’t write me letters, and read Vatican II carefully. I’m not saying, “Oh, don’t worry about it. Everyone’s going to be saved.” No, no; that’s not the point at all. Can someone be saved by the grace of Christ offered in a participated way in these other traditions? And the answer is yes, it’s possible. Does that mean I stop announcing Christ? Of course not. Of course not. I’m called upon to announce the fullness of salvation. Of course, I want to share the fullness of the light. So don’t fall into that trap —that this means some sort of bland religious indifferentism. No, no, no.
Here’s one of the best ways to see it, I think, with the help of the person I’ve called the most influential dead person at Vatican II. What I mean is, the theologian who wasn’t there in person, but who influenced the council in so many ways. I’m referring to the great St. John Henry Newman. Newman spoke of the conscience, in his beautiful language now, as the aboriginal vicar of Christ in the soul. Striking, isn’t it? The conscience—my deep sense of what’s right and what’s wrong— is the aboriginal vicar, representative, of Christ in the soul.
So when my conscience speaks to me —it says, “Do this; don’t do that”— and I, in good faith, am following the prompt of my conscience,
what am I in fact following, even though I might not fully know it? I’m following, in fact, the voice of Christ. And so—again, read Lumen Gentium, section 16—
can even a nonbeliever, who sincerely follows his own conscience, be saved? Vatican II says yes. Now, again, again, mind you: can be. So this is not some namby-pamby relativism. Because, in point of fact, that even nonbeliever who’s sincerely following his conscience is following the voice of Christ. Because the conscience is the aboriginal vicar of Christ in the soul. Just as someone in another religious tradition in the measure that he follows whatever is good and true and beautiful in that tradition, is in fact following the light of Christ though he might not be fully aware of it.
That’s the way that Vatican II I think very deftly handles this problem.
Is it compromising what St. Peter says? Mm-mm; no, no. “There is no salvation through anyone else, nor is there any other name under heaven… by which we are to be saved.” That’s true.
The fullness of salvation, participation in the divine life, is on offer fully in Jesus Christ alone. Which is why—look, I’ve dedicated my life to it— which is why the Church evangelizes constantly, proclaims Christ in season and out, when it’s popular, when it’s unpopular. We preach Christ and him crucified. Absolutely.
But it doesn’t mean we have to succumb to a sort of aggressive exclusivism.
Through participations in the fullness of Christ, others can be saved, and they are being saved indeed by him. So here’s the trick—and I know, in our culture, these two options are on wide offer. Listen: we must affirm Christian distinctiveness and completeness without falling into a kind of imperialism or violence. And we must affirm the truth in other religions without falling into relativism or indifferentism. As I say, the two extremes are on clear display. Go on the internet anytime of the day or night, and you’ll see them both. Vatican II urges us onto this enlivening path.
Christ, the fullness of salvation, and then participations in that fullness by which others can be saved. So, let me just say as I bring it to a close, let St. Peter’s speech bother you today.
Don’t gloss it over. No, no; it’s saying something of absolutely permanent value and truth: that Jesus Christ, the fullness of salvation, is distinctive, not one figure among many.
But never allow yourself to use St. Peter’s speech as an excuse to attack, or exclude, or belittle others. Take a good look at Lumen Gentium, section 16. And I think you’ll find the path for understanding this sermon well. And God bless you.